Kardeşim bak, zekat olayı aslında sadece “görevden kurtulma” değil. İnsan tabii ki vicdanıyla da yardım eder ama herkes senin benim gibi vicdanlı değil ki. Din orda diyor ki “sen şu kadarını vereceksin” diye şart koyuyor. Yani işi kişisel insafa bırakmıyor, toplumsal bir sigorta gibi düşün.

Ha, gösteriş için yapan var mı? Var tabii. Ama o zaten kişinin niyetiyle alakalı, zekatın özüyle değil. Asıl makbul olan gizli gizli, gönülden verileni. Hatta peygamberin lafı var “sağ elin verdiğini sol el bilmesin” diye.

Kurumlara gelince, orda haklısın, güven sorunu çok. Ama çoğu kişi zaten direkt tanıdığına, komşusuna, mahallesindekine veriyor. O zaman hem gönlü rahat oluyor hem de kime gittiğini biliyor.

Kısacası yardım illa din için yapılmaz, vicdanla da yapılır. Ama zekatın farkı şu: vicdanı olmayanı da mecbur tutuyor, sistemin içine sokuyor. Yani olay bireysel değil, toplumsal güvence.